Kids time vs. Me time in de vakantie
De afgelopen weken was het hier even stil. Dat kwam omdat ik 2,5 week op pad was met mijn gezin – via Italië naar Corsica en uiteindelijk weer terug door Frankrijk. Ondanks dat we niet meer samen zijn, ben ik enorm dankbaar dat we dit soort reizen nog steeds als gezin met elkaar kunnen maken. Het mooiste cadeau is misschien wel hoe de kinderen daar zichtbaar van genieten, en dat ook letterlijk uitspreken. Als ouder kan je eigenlijk geen groter compliment krijgen.
Maar eerlijk is eerlijk: na de vakantie had ik moeite om weer in mijn ritme te komen. Het werk bij mijn opdrachtgever, de huishoudelijke chaos (want ja, twee kamers pimpen omdat de middelbare school en het examenjaar voor de deur staan), én fysiek niet helemaal fit… het zorgde ervoor dat ik even gas terug moest nemen.
En toch: met een opgeruimd huis, wat meer rust in mijn hoofd en fysiek weer in de lift, voelde ik: het is tijd om weer een verhaal te delen.
Tijdens de vakantie viel me weer iets op. Je (her)kent het vast:
- vaders aan het zwembad, op een ligbedje verscholen achter een boek terwijl de moeders druk bezig zijn met de kids. Bij elke vraag van ze, of het nu gaat om het opblazen van een zwembandje of even spelen met een bal, wordt het even weggewuifd of naar moeder verwezen.
- Of wat ik bij tenten zie gebeuren: ouders verdiept in hun telefoon, terwijl hun kinderen aan hun arm trekken om te gaan spelen of zwemmen. Steeds weer dat moment uit stellen, "jaja we gaan zo, straks gaan we even een uurtje hoor..."
- Of dat moment na de vakantie, bij de koffieautomaat, waar iedereen zijn verhalen deelt en half lachend zegt: “Poeh, ik ben blij dat ik weer naar m’n werk kan, want die vakantie met de kids is ook pittig hoor.”
En begrijp me goed, ik herken het ook. Ik ben geen heilige. Soms vind ik het ook heerlijk om niet continu in de speeltuin te hoeven staan om te duwen bij de schommel en/ of wip-wap. Om nog maar te zwijgen over het zwembad, want met papa in het water betekent het namelijk altijd: stoeien, klimmen, klauteren. Echt die van mij lagen als haviken op de loer te speuren of ik er ook al was, eerder gingen ze niet voor zichzelf spelen. Zelfs nu mijn kinderen 13 en 16 zijn, hoor ik ze nog tegen hun vrienden zeggen: “Wacht even, mijn vader komt ook het zwembad in.”
Toch verandert je rol langzaam. Waar het eerst ging om samen spelen, gaat het nu vaak om aanwezig zijn: langs de rand van de voetbalkooi staan en zien hoe je kind scoort, of samen napraten over de danspasjes van de campingdisco. Betrokken blijven, maar op een andere manier.
"Maar laten we wel zijn, als je het allemaal zoveel vindt om actief te zijn met je kids,
waarom ga je dan naar de camping waar er zoveel voor hun te doen is?"
En nu zeg ik niet dat je je compleet moet opofferen, integendeel. Me-time is ook zeker belangrijk. Ik merkte het nu ook dat ik in mijn vakantie net iets te lang wachtte om even tijd voor mezelf te pakken. Even die wandeling in de ochtend met een podcast, even een rondje hardlopen. Het zijn even de kleine dingen maar ik merkte instant aan mezelf dat ik aan het opladen was, even mijn koppie leeg. Je voelt je zoveel beter.
Alles draait om balans. Net zoals thuis, zo ook op je vakantie. Want als tijd met je kinderen in de vakantie vooral belastend voelt, dan is dat vaak een teken dat je thuis de balans nog niet goed hebt gevonden. Dat klinkt misschien confronterend, maar het is juist een kans. Want als je thuis de juiste balans weet te creëren tussen werk, gezin en jezelf, dan voelt de vakantie minder als een uitputtingsslag. Dan hoef je niet weg te vluchten in “me-time”, maar ontstaat er een natuurlijk evenwicht.
Wat betekent dit voor jou?
Nu de vakantie achter de rug is en de agenda’s zich weer vullen, wil ik je uitnodigen om stil te staan bij een paar vragen:
- Waar schuurt het bij jou tussen werk en privé?
- Voel je dat je vooral aan het rennen en vliegen bent?
- Of gun je jezelf misschien te weinig me-time?
Want ik weet zeker: vind je hier de balans, dan profiteer je niet alleen in je dagelijks leven, maar óók in je vakanties. En je gezin profiteert met je mee. Win-win dus.
Klaar voor een doorbraak?
De afgelopen weken dacht ik: hoe kan ik jou daar nu het beste bij helpen? En toen ontstond het idee voor de Breakthrough Toolbox.
Gebaseerd op mijn ervaring met lean management en doorbraaktrajecten heb ik een praktisch 5-daags programma ontwikkeld. In 5 dagen voer je een concrete verandering door in je leven – en veranker je die ook écht. Of het nu gaat om persoonlijk leiderschap, vaderschap of werkgeluk: jij kiest waar je de doorbraak wilt maken.
En laten we eerlijk zijn: wij mannen zijn doeners. We lezen niet eerst de hele handleiding van een Ikea-kast of de gebruiksaanwijzing van een tv, toch? We proberen, draaien, klikken en leren gaandeweg. Precies zo werkt deze toolbox: gewoon doen, ervaren en kijken wat het jou brengt.
Wil jij hier als eerste mee aan de slag? Zet jezelf dan nu op de wachtlijst via deze link. De eerste inschrijvers krijgen toegang voor een pilotprijs en ik houd je persoonlijk op de hoogte.
Dank dat je weer de tijd nam om mijn verhaal te lezen. Ik ben benieuwd: hoe ervaar jij die balans tussen kids time en me time?
Tot de volgende!
